Kilka opisów kota Schrödingera (2011)

1. R. P. Brennan, Na ramionach olbrzymów. Życie i dzieło twórców współczesnej fizyki WNT, Warszawa 1999, s. 220-221.

„Schödinger proponuje zamknąć kota wraz ze słabym źródłem promieniowania oraz detektorem cząstek promieniotwórczych w szczelnym, stalowym pudle. Znajduje się w nim także mała fiolka trującego gazu oraz młoteczek, przymocowany do mechanizmu wyzwalającego. Jeśli młotek zostanie zwolniony, rozbije fiolkę i wydobędzie się z niej gaz. Detektor w pudle będzie włączony tylko raz i tylko na jedną minutę. Promieniotwórczy materiał ma 50-procentową szansę wyemitowania cząstki w czasie tej minuty. Jeśli detektor wykryje cząstkę, to śmiercionośne urządzenie zostanie uruchomione, zabijając kota. Zwróćmy uwagę, że nikt nie może zajrzeć do pudła.”

2. R. Penrose, Cienie umysłu Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2000.

Str. 296. „Najbardziej znaną X-tajemnicą jest paradoks k o t a S c h ö d i n g e r a; to doświadczenie myślowe, zgodnie z formalizmem teorii kwantów makroskopowe obiekty, takie jak kot, które mogą istnieć równocześnie w dwóch zupełnie odmiennych stanach – takich jak kombinacja stanów <<kot martwy>> i <<kot żywy>>.”

Str. 402. „Fizyczną absurdalność stanów |Ψ_P> i |Ψ_Q> makroskopowego detektora można przedstawić szczególnie dobitnie, przyjmując, że „aparat pomiarowy” ma postać pudła, w którym znajduje się kot. Jeżeli detektor zarejestruje foton (w stanie |alfa>), to jakieś urządzenie zabije kota; jeżeli detektor nie zarejestruje fotonu (w stanie |beta>), to kot przeżyje. Jest to znany problem k o t a S c h ö d i n g e r a.”

Str. 411. „Na przykład możemy skorzystać, że źródła emitującego pojedynczy foton, który następnie pada na półprzepuszczalne zwierciadło [...]. Przyjmijmy, że przepuszczona część funkcji falowej inicjuje działanie detektora, który uruchamia odpowiednie urządzenie zabijające kota, natomiast część odbita nie jest rejestrowana, dzięki czemu kot może ująć z życiem [...]"

3. R. Penrose, Nowy umysł cesarza. O komputerach, umyśle i prawach fizyki wyd. 3., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.

Str. 325. „Proszę wyobrazić sobie zamknięte pudło, którego ściany są tak szczelne, że żadne fizyczne oddziaływania nie mogą ich przeniknąć. Wyobraźmy sobie dalej, że w pudle znajduje się kot oraz urządzenie pobudzane do działania przez pewne wydarzenie kwantowe. Gdy zajdzie to wydarzenie, odpowiedni mechanizm rozbija fiolkę z cyjankiem potasu i kot ginie. Jeśli oczekiwane wydarzenie nie nastąpi, kot żyje dalej.”